Όταν ο Τσολάκογλου απαγόρευσε τον Εθνικό Ύμνο! Η διαταγή-ντροπή

Ο Γεώργιος Τσολάκογλου του Κωνσταντίνου (Ρεντίνα Αγράφων, Απρίλιος 1886 – Αθήνα, 22 Μαΐου 1948) γνωστός και  ως «Έλληνας Κουΐσλιγκ», ήταν ο πρώτος κατοχικός πρωθυπουργός, συνεργάτης των κατακτητών από τις  30 Απριλίου 1941 έως τις 2 Δεκεμβρίου 1942.

Τα έργα και οι μέρες της «πρωθυπουργίας» του είναι γνωστά, όπως επίσης και η μετέπειτα πορεία και το τέλος του.

Ωστόσο κάποιες από τις πράξεις και τις αποφάσεις του, έμειναν ως «μαύρες σελίδες» στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, μια κηλίδα αιώνιας ντροπής από ένα άνθρωπο που λίγο νωρίτερα είχε φορέσει την στολή του αξιωματικού και στην συνέχεια… απαγόρευσε να ακούγεται ο ύμνος στην Ελευθερία, δηλαδή ο Εθνικός μας Ύμνος!

Κι όμως είναι αλήθεια και επιβεβαιώνεται από το επίσημο έγγραφο που φέρει την υπογραφή του.

Για να μην ενοχληθούν οι κατακτητές,  διέταξε να μην ψάλεται ο Ύμνος πουθενά στην χώρα, με βαρύτατες ποινές στους παραβάτες.

Ήταν το αποκορύφωμα της προδοτικής συμπεριφοράς του, κάτι που δεν παραδέχεται ο ίδιος όπως φαίνεται και από τα απομνημονεύματα του.

Μέτρησε  την  «σωτηρία του στρατεύματος έναντι του υπέρτερου εχθρού».

Όπως «προφανώς» έκανε ο Πλαστήρας στο Σαλιχλί, ο Υψηλάντης στο Δραγατσάνι, ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι, ο Παλαιολόγος στην Πόλη, ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες!…

Ο ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ… ΩΔΙΚΗΣ

Πραγματώνοντας το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά, ο ελληνικός λαός, συνέχισε από την πρώτη ημέρα της Κατοχής να «κρατά ψηλά στις καρδιές το Πνεύμα του Μετώπου».

Πριν καν ξεκινήσει η ένοπλη Αντίσταση, υποδεχόταν με ζητωκραυγές στους δρόμους της Αθήνας τους Άγγλους αιχμάλωτους και, κυρίως, έψαλε κατάμουτρα, ειδικά απέναντι στους Ιταλούς, τον Εθνικό μας Ύμνο.

«Απαράδεκτα πράγματα»…

Και σπεύδει ο Τσολάκογλου να διορθώσει :

«Ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος διδάσκεται μόνον εις τα σχολεία κατά την ώραν του μαθήματος της Ωδικής, ψαλλόμενος όμως εν τω ενδεδειγμένω τόπω και χρόνω και ουχί κατά την στιγμήν παρελάσεως τμήματος τινός του Στρατού Κατοχής… και ουδέποτε αλλού.»

Και έπεται συνέχεια…

ΤΟ ΔΟΥΛΟΠΡΕΠΕΣ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

Ο  δημοσιογράφος Βάσος Μαθιόπουλος έψαξε στα επίσημα γερμανικά αρχεία και ανακάλυψε ένα μνημόνιο του τότε γερμανού πρέσβη στη Ρώμη, Φον Μάκενζεν, με ημερομηνία 27 Απριλίου 1941, όπου αναφέρεται σε νυχτερινή τηλεφωνική συνομιλία που είχε με τον υπουργό Εξωτερικών του Ράϊχ, Ρίμπεντροπ από το Βερολίνο:

«Να ξυπνήσετε αμέσως τον Ντούτσε και να του ανακοινώσετε εκ μέρους του Φύρερ, ότι ο στρατηγός Τσολάκογλου προσφέρεται να σχηματίσει κυβέρνηση στην Αθήνα. Για μας η προσφορά αυτή είναι δώρο από τον ουρανό.

Με τη βοήθεια του Τσολάκογλου θα είναι για μας ευκολότερο να καταλάβουμε τα ελληνικά νησιά κι ακόμη να περιέλθει στην κατοχή μας ο ελληνικός στόλος.

Ο Φύρερ είναι με την ιδέα αυτή βαθύτατα ικανοποιημένος και θέλει να προωθήσει  την πρόταση του στρατηγού Τσολάκογλου, σε περίπτωση που θα ήταν σύμφωνος ο Ντούτσε.

Μας έδωσε ήδη διαβεβαιώσεις για τον τρόπο της μελλοντικής συνεργασίας του μαζί μας, τις οποίες, σε δεδομένη στιγμή θα ήταν δυνατό να διευρύνουμε και να καταστήσουμε δεσμευτικές.

Οι συνθηκολόγοι στρατηγοί, με επικεφαλής τον Γ. Τσολάκογλου, έφτασαν αεροπορικώς από τα Ιωάννινα στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1941.

Ο Τσολάκογλου κλήθηκε από τους Γερμανούς και του ανατέθηκε ο  σχηματισμός κυβέρνησης που θα στηριζόταν αποκλειστικά  στη θέληση των κατακτητών.

Δεν επρόκειτο για σχήμα λόγου.

Την επόμενη ημέρα, ο Τσολάκογλου στέλνει επιστολή στον Χίτλερ με την οποία βεβαιώνει την προσφορά του στον στρατάρχη του γερμανικού στρατού, Λιστ, για το σχηματισμό κυβέρνησης στην Αθήνα:

«Δήλωσα στην Αυτού Εξοχότητα, τον στρατιωτικό διοικητή στρατάρχη Λιστ και το επαναλαμβάνω άλλη μια φορά, ότι η Στρατιά Ηπείρου-Μακεδονίας, που στο όνομα του ελληνικού λαού  πρόσφερε τις μεγαλύτερες πολεμικές θυσίες, είναι έτοιμη μέσω των στρατηγών της να προσφέρει και πάλι τις υπηρεσίες της για το σχηματισμό κυβέρνησης στην Αθήνα. Υποσχόμαστε στην Αυτού Εξοχότητα, τον Φύρερ του Γερμανικού λαού, να υπηρετήσουμε στην κατεύθυνση που αυτός θέλει.»

Το τηλεγράφημα, αποτελεί έκφραση της υπέρτατης δουλοπρέπειας προς τον Χίτλερ.

«Θα υπηρετήσουν στην κατεύθυνση που θέλει ο Φύρερ»

ΕΞΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

Στις 31 Μαίου 1941, όταν αποκαλύφθηκε  το κουρέλιασμα της σβάστικας στην Ακρόπολη από τους δύο τολμηρούς νέους, τον Μανώλη Γλέζο και τον Λάκη Σάντα, ο  Τσολάκογλου, έδωσε συνέντευξη Τύπου για την «υπεξαίρεση της γερμανικής πολεμικής σημαίας», που δημοσιεύθηκε την 1η Ιουνίου 1941 μαζί με ανακοίνωση του Γερμανού φρούραρχου Αθηνών.   

Στη συνέντευξη, χαρακτήρισε την ηρωική εκείνη ενέργεια, που είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης, ότι τάχα ήταν μία ταπεινή πράξη απέναντι στους «Ιππότες Γερμανούς».

Ενώ ανακοίνωσε ότι για να εξευμενίσει τους ναζί, απέλυσε τον αρχηγό της Αστυνομίας Πόλεων, αποστράτευσε τον αρχηγό της Χωροφυλακής, απέλυσε τους διοικητές των αστυνομικών τμημάτων γύρω από την Ακρόπολη, χωρίς σύνταξη, καθώς και τους αρχιφύλακες και αστυφύλακες που είχαν υπηρεσία εκείνο το βράδυ και δύο νοσοκόμες, επειδή φέρθηκαν… απρεπώς προς τους «Ιππότες Γερμανούς».

Όπως εύστοχα έγραψε ο Βάσος Μαθιόπουλος, τα μέλη των κατοχικών κυβερνήσεων, στερημένα από κάθε κύρος στη συνείδηση του λαού που τους θεωρούσε, όπως και αντικειμενικά ήταν, εκούσια όργανα του κατακτητή, νομικά ανυπόστατα, πέτυχαν μόνο να βλάψουν καίρια τα εθνικά συμφέροντα, να εξυπηρετήσουν αποτελεσματικά τους εχθρούς της πατρίδος και να διευκολύνουν θετικά την ξένη κατέχουσα δύναμη.

Αντί να περιορίσουν τα δεινά της Κατοχής, όπως ισχυρίστηκαν στη δίκη τους, συνέβαλαν ως αναγκαίοι συνεργοί και όργανά τους, στην πραγματοποίηση και επιτυχία των στόχων που είχαν προδιαγράψει για την Ελλάδα.

Κάλυψαν με τον διάτρητο  μανδύα τους την προσάρτηση των Ιόνιων νήσων από τους Ιταλούς, της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης από τους Βουλγάρους και τις αυτονομιστικές ενέργειες των ρουμανιζόντων Κουτσόβλαχων.

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Μακ Βη, σε μία εκτενή αναφορά του προς τον τότε υπουργό  Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χαλ, με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1941, εξιστορώντας την κατάσταση που επικράτησε στην Ελλάδα αμέσως μετά τη Γερμανική εισβολή και Κατοχή, σημείωνε απερίφραστα:

«Η ανακωχή υπογράφτηκε  από τον στρατηγό Τσολάκογλου,  ο οποίος είχε τοποθετηθεί από τον Μεταξά, ήταν ως τότε άγνωστος στη φήμη αλλά καθ’ υπόθεση «βασιλόφρων» και αργότερα ανάλαβε το ρόλο του Κουίσλιγκ.

Αν ήταν σωστό ότι περαιτέρω αντίσταση ήταν άχρηστη, όπως δήλωσαν αυτός και οι συνένοχοί του, τούτο μπορεί να κριθεί, αν είναι δυνατόν, μόνο από στρατιωτικούς κριτές.

Γεγονός παραμένει πάντως, ότι ο βασιλιάς, η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση και η βρετανική στρατιωτική αποστολή  θεωρούσαν ότι η προβολή αντίστασης ήταν όχι μόνο επιθυμητή αλλά και δυνατή και ότι η υπογραφή της ανακωχή ήταν πράξη ανυπακοής. Είναι επίσης αληθές ότι οι στρατιώτες θεωρούν πως ο στρατός προδόθηκε από τους αξιωματικούς του και ότι ο Τσολάκογλου δεν έχει τώρα παρά μόνον την περιφρόνηση του ελληνικού λαού».

Ο ίδιος ο Τσολάκογλου αμετανόητος, θα προσπαθήσει να δικαιολογήσει ως εξής στα απομνημονεύματά του το ανοσιούργημα που διέπραξε σε βάρος της Ελλάδος και του λαού της με την αμαχητί παράδοση της χώρας στους εχθρούς της, Γερμανούς και Ιταλούς, τους οποίους σημειωτέον είχε νικήσει στα πεδία των μαχών:

«Ευρέθην αντιμέτωπος ιστορικού διλήμματος:

Ή ν’ αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα ή υπείκων εις τας παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του στρατού ν’ αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως… ”τολμήσας” δεν υπελόγισα ευθύνας…

Μέχρι σήμερον δε μετενόησα διά το τόλμημά μου.

Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν…»

Πληροφορίες

politica.gr 

Militaire News

Ακολουθήστε το newplanet09.gr στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.