Μεγάλο σκάνδαλο στο Ισραήλ: Παιδιά που βιάστηκαν σε τελετουργικές τελετές μίλησαν για τη φρίκη που βίωσαν

Το αποκαλυπτικό δημοσίευμα έγινε στα τέλη Απριλίου, πριν την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν, ρίχνοντας φως σε χρόνιες πρακτικές βιασμού και κακοποίησης ανηλίκων με την ανοχή της θρησκευτικής και πολιτικής ηγεσίας

Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ

Υπάρχουν τόσο βαθιά εγκλήματα που οι λέξεις αποτυγχάνουν να τις συλλάβουν. Την περασμένη εβδομάδα, αρκετοί επιζώντες κατέθεσαν στο ισραηλινό Κνεσέτ αποκαλύπτοντας μια αδιανόητη φρίκη.

Η ιστορία ξεκίνησε με μια ερευνητική έκθεση που δημοσίευσε ο ισραηλινός ιστότοπος Israel Hayom, ο οποίος ανακάλυψε ένα μακροχρόνιο πρότυπο τελετουργικής σεξουαλικής κακοποίησης, ψυχολογικής χειραγώγησης και πνευματικής βεβήλωσης που δεν συμβαίνει στα περιθώρια της κοινωνίας, αλλά από τους πιο ιερούς θεσμούς της. Οι επιζώντες μιλούν για βασανισμό που αρχίζει στην πρώιμη παιδική ηλικία και διαρκεί δεκαετίες, που συχνά διαπράττεται με το πρόσχημα της θρησκευτικής τήρησης.

Δεν πρόκειται μόνο για ένα σωματικό έγκλημα, αλλά μια επιχείρηση κλοπής της ίδιας της ψυχής.

Το αποκαλυπτικό δημοσίευμα αναφέρεται σε ισραηλινά παιδιά, μερικά νεαρά όπως βρέφη, τα οποία υποβλήθηκαν σε μεθοδική κακοποίηση που καλύπτεται σε θρησκευτική τελετουργία. Οι επιζώντες περιγράφουν τις τελετές κατά τις οποίες γίνεται επίκληση σε βιβλιογραφικές θεότητες, και διεξάγονται από θρησκευτικά μέλη εβραϊκών κοινοτήτων.

Μια από τα θύματα, με το ψευδώνυμο Noga αναφέρει: «Οι θεοί που θυμάμαι είναι ο Βάαλ και η Αστορέθ … ο άρχοντας μας Βάαλ και η αρχόντισσα μας Αστορέθ (σύζυγος του Βάαλ)». Να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι θεότητες καταδικάζονται κατηγορηματικά στη Βίβλο.

Οι ένοχοι δεν είναι περιθωριακά άτομα. Είναι αυτοί που που τηρούν το κοσέρ -το σύνολο των Εβραϊκών κανόνων- γιορτάζουν το Σάββατο, και τηρούν τις λεπτομέρειες του εβραϊκού δικαίου, ακόμη και όταν ασχολούνται με πράξεις τόσο ανίερες.

Απόσπασμα από τις μαρτυρίες επιζώσας αναφέρει:

«Θυμάμαι μια πεντάλφα στο πάτωμα, συνήθως με κόκκινο χρώμα. Όταν η τελετή γινόταν στο δάσος, η πεντάλφα φτιαχνόταν με μια σκαπάνη περιβαλλόμενη από φωτισμένα κεριά σε έναν κύκλο. Ο ραββίνος ευλογούσε… διαβάζονταν επαναλαμβανόμενα ψαλμοί, όπως ένας “Ψαλμός του Δαβίδ, ο Κύριος είναι ο βοσκός μου, δεν θα ήθελα”».

Μου είπαν «είσαι ξεχωριστή, εκλεκτή» και θα εισήγαγαν … Θυμάμαι ένα κλάδο φοίνικα, κεριά Χάνουκα, ένα Σοφάρ (μια σάλπιγγα από κέρατο)».

Μερικοί από αυτούς τους δράστες έχουν τα προσόντα να χρησιμοποιήσουν το Σοφάρ σε τελετές, ένα υψηλό προνόμιο μεταξύ των ανώτατων Εβραίων. Τα μέλη της οικογένειας, τα περισσότερα από τα οποία μπορεί να έχουν υπάρξει κάποτε θύματα, είναι συχνά εκείνοι και παραδίδουν τα μικρά τους σε αυτά τα τέρατα.

Ακολουθούν σημαντικά σημεία από το μακροσκελές δημοσίευμα:

Η Emunah (ψευδώνυμο, όπως όλα τα ονόματα των θυμάτων σε αυτό το άρθρο) περιγράφει τη σοβαρή κακομεταχείρηση που φέρεται να έζησε στην παιδική της ηλικία. Οργανωμένη σεξουαλική κακοποίηση που περιελάμβανε «τελετές» με υποτιθέμενη θρησκευτική σημασία. Τρομακτικές τελετές στις οποίες οι θρησκευόμενοι, μερικοί από τη δική της οικογένεια, την θυσίασαν ως προσφορά για πνευματική υπέρβαση ή λύτρωση.

Η Emunah δεν είναι η μόνη. Περισσότερες από δέκα γυναίκες ηλικίας 20-45 ετών περιγράφουν ένα αποτρόπαιο φαινόμενο που προκαλεί σοβαρή ανησυχία, ότι στο Ισραήλ, όπως πολλές χώρες παγκοσμίως, η οργανωμένη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών συμβαίνει ακριβώς κάτω από τη μύτη όλων.

«Ίσως ο κόσμος να γνωρίζει ότι ο βιασμός συμβαίνει, ότι υπάρχει αιμομιξία, αλλά αυτός ο κόσμος δεν ξέρει», είπε η Emunah. “Αυτές οι πράξεις έχουν κρατηθεί μυστικές εδώ και χρόνια, ίσως λόγω της παραφροσύνης τους … Σαν να υπήρχε μια εσωτερική λογική, αλλά ήταν τόσο τρελή … πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν εκεί, κανονικοποιημένα με τελετουργικό και φυσιολογικό τρόπο… Υπάρχει μια εντολή σαν να υποτίθεται ότι τα πράγματα πρέπει να γίνουν με αυτόν τον τρόπο … »

Κάθε γυναίκα έχει τη δική της ιστορία. Προέρχονται από διαφορετικές περιοχές της χώρας, από βορρά προς νότο, δεν γνωρίζονταν προηγουμένως μεταξύ τους, μεγάλωσαν σε διαφορετικές κοινότητες και προέρχονται από διαφορετικούς τομείς και θρησκευτικά ρεύματα. Επίσης οι ηλικίες διαφέρουν, κάποιες μεγαλώνοντας προσπάθησαν να φτιάξουν τη ζωή τους, άλλες μόλις προσπαθούν τώρα να επιβιώσουν.

Μερικές ξεκινούν από την πρώιμη παιδική ηλικία, στο οικογενειακό περιβάλλον ή στα σχολεία των κοριτσιών, ή τις συναγωγές. Ο μεγάλος φόβος που εκφράζεται από όλους όσους μίλησαν για το δημοσίευμα, είναι ότι η οργανωμένη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.

«Ευλογημένος αυτός που σπάει τα δεσμά»

Θύμα. Θυσία. Τιμωρία. Διόρθωση. Υπεροχή. Εξαγορά. Αυτές είναι οι έννοιες στις μαρτυρίες που επαναλαμβάνονται. Οι προσευχές, τα μουρμουρητά, η έκσταση που περιβάλλει τα θύματα. Ο ακραίος πόνος, η ταπείνωση και τα βασανιστήρια. Η σύνθλιψη της προσωπικότητας και της ψυχής. Η μια μαρτυρία μετά την άλλη από τις γυναίκες που βίωσαν οργανωμένη παιδική κακοποίηση, περιελάμβανε ομαδικό βιασμό που πραγματοποιήθηκε μέσα σε τελετουργικά και τελετουργικά πλαίσια.

Η εικόνα που αναδύεται από όλες τις πληροφορίες απαιτεί, τουλάχιστον, μια βαθιά και ουσιαστική έρευνα από τις αρχές επιβολής του νόμου.

Ο ακραίος πόνος, η ταπείνωση και τα βασανιστήρια είναι αυτά που αναφέρουν οι μαρτυρίες των θυμάτων

Οι περισσότερες γυναίκες που έδωσαν συνέντευξη προέρχονται από θρησκευτικές σιωνιστικές ή εξαιρετικά ορθόδοξες κοινότητες, αλλά υπήρξαν και πρόσθετες μαρτυρίες για παρόμοιες περιπτώσεις στη κοσμική κοινωνία.

Αρκετά ονόματα των ραββίνων εμφανίστηκαν επανειλημμένα σε μερικές μαρτυρίες. Πολλαπλές καταγγελίες που κατατέθηκαν σε διαφορετικούς αστυνομικά τμήματα σε όλη τη χώρα έκλεισαν σχετικά γρήγορα. Ακόμη και όταν οι υποψίες προέκυψαν προηγουμένως σχετικά με ένα δίκτυο που βλάπτει τα παιδιά στην Ιερουσαλήμ, οι αστυνομικοί ερευνητές, στην καλύτερη περίπτωση, δεν είχαν επαρκή εργαλεία ή γνώση για να διερευνήσουν σωστά.

«Όχι ξένοι στην κοινότητα»

Γύρω από μια πεντάλφα γίνεται μια τέτοια τελετή. «Οι άνδρες γύρω από την προσευχή με σάλι προσευχής, μερικές φορές ντυμένοι στα μαύρα, ενώ ο ραββίνος φορούσε μια λευκή ρόμπα. Υπήρχαν αρκετοί άνδρες και αγόρια γύρω από την ηλικία των 16-17 ετών που συμμετείχαν σε τελετές για πνευματική υπέρβαση».

«Υπήρχε μια φορά που μου ζήτησαν να σκάψω μια τρύπα και να ξαπλώσω σε αυτήν. Άλλες φορές, μου έδωσαν κάτι και είπαν, “Τώρα θα νιώσεις καλύτερα”, μετά από το οποίο το σώμα μου έφυγε». Μου είπαν ότι «είσαι ξεχωριστή, εκλεκτή» και ακολούθησαν τα όσα προαναφέραμε.

Η Limor (ψευδώνυμο) μεγάλωσε σε ένα υπερ-Ορθόδοξο σπίτι, και σύμφωνα με τη μαρτυρία της, ο πατέρας της ήταν αυτός που την έφερε σε αυτές τις τελετές. Η Limor λέει ότι μερικές φορές η τελετή λάμβανε χώρα σε ένα δάσος, άλλες φορές σε ένα απομονωμένο διαμέρισμα, υπήρξαν περιπτώσεις που είδε και άκουσε άλλα παιδιά να κακοποιούνται και να ουρλιάζουν. Σε πολλές μαρτυρίες, ακόμα και γυναίκες συμμετέχουν επίσης στις τελετές και την κακοποίηση.

«Εγκλήματα χωρίς μάρτυρες»

Πέρα από τις γυναίκες που τόλμησαν να μιλήσουν στους δημοσιογράφους, οι επαγγελματίες διαθέτουν πληροφορίες σχετικά με πρόσθετα θύματα που αναφέρουν τη σαδιστική τελετουργία κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας οι οποίες δείχνουν αξιοσημείωτες ομοιότητες.

Από όλες τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν, φαίνεται ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, η σεξουαλική κακοποίηση ξεκίνησε σε πολύ πρώιμη παιδική ηλικία στο σπίτι, από πατέρα, παππού ή άλλο μέλος της οικογένειας. Σε άλλες περιπτώσεις, εμφανίστηκε σε εκπαιδευτικά ή θεραπευτικά περιβάλλοντα.

Κάποιες τελετές θύμιζαν ακόμα και περιτομή. Στο δημοσίευμα αναφέρονται και άρθρα πολλών ραββίνων για σεξουαλική κακοποίηση κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών, πολλά μάλιστα και εκτός Ισραήλ.

Ο Δρ Silberg δίνει έμφαση στην ακραία δυσκολία στην παρακολούθηση των μελών πολλών οργανισμών, καθώς η περισσότερη δραστηριότητα εμφανίζεται στον σκοτεινό ιστό.

«Ήλπιζα ότι στο Ισραήλ θα υπήρχε μια κατανόηση ότι πρόκειται για διεθνές φαινόμενο και ότι θα υπάρξει συνεργασία μεταξύ ισραηλινών αρχών και άλλων χωρών», ανέφερε, αλλά στην πράξη, «όταν έρχεται μια καταγγελία και μια υπόθεση ανοίγει στο Ισραήλ – η αστυνομία δεν διεξήγαγε σωστά την έρευνα».

«Οργανωμένη, προγραμματισμένη τελετή»

Η μητέρα της Eden δείχνει μια φωτογραφία της κόρης της με ένα ευρύ χαμόγελο και γελαστά μάτια. «Δείτε τι παιδί έχασα», λέει οδυνηρά. «Γράψτε για χάρη της».

Όταν η Eden ήταν 25 ετών, άρχισε να θυμάται τον βιασμό της παιδικής ηλικίας, δήλωσε η Corinne, η μητέρα της. Τον περιέγραψε ως ομαδικός βιασμός που διεξήχθη σαν θεατρική παράσταση όπου όλοι έπαιξαν έναν καθορισμένο ρόλο, με ακραία βία και ναρκωτικά. Σύμφωνα με τη μητέρα της, η Eden άρχισε να υποφέρει από σοβαρό άγχος και ψυχωτική διαταραχή.

Φοβόταν ότι αν μιλούσε ο κύριος δράστης θα την δολοφονούσε, ότι καταδιώκεται, ότι υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα εδώ που κρύβει τα πράγματα και προφανώς πολλοί άνθρωποι έχουν κάτι να κρύψουν, ενώ άλλοι είτε κλείνουν τα μάτια τους είτε είναι πολύ αδύναμοι για να ενεργήσουν.

Πολλές μαρτυρίες γυναικών περιγράφουν τελετές που περιλαμβάνουν υποτιθέμενες αναδημιουργίες βιβλικών ιστοριών. Η “Δέσμευση του Ισαάκ”, για παράδειγμα, εμφανίζεται σε πέντε ξεχωριστές μαρτυρίες.

Η Nurit περιγράφει: «Με έδεσαν, δημιουργώντας μια απομίμηση της« δέσμευσης του Ισαάκ», αν και δεν ήταν ακριβώς το ίδιο επειδή είμαι γυναίκα, πήραν ένα συγκεκριμένο σύμβολο, το χρησιμοποίησαν όπως ήθελαν και το συνέδεσαν με μια μορφή περιτομής … τίποτα στον εβραϊκό νόμο δεν απαιτεί την εκτέλεση της δέσμευσης του Ισαάκ με αυτόν τον τρόπο.

Παρ ‘όλα αυτά, αισθάνθηκα ότι διαβάζοντας κείμενα, απαγγέλλοντας περάσματα, διεξάγουν μια σκόπιμα οργανωμένη, προγραμματισμένη τελετή με μια συγκεκριμένη διαδικασία. Χρησιμεύει για να νομιμοποιήσει το κακό».

Για να ληστέψει την πίστη

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι όλο αυτό μοιάζει με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πιστεύουν ότι ο ισχυρισμός του κακοποιού τους εξυπηρετεί για κάποιο κοσμικό σκοπό. Μέρος της καταστροφικής διαδικασίας επούλωσης έρχεται όταν, μετά από 30 χρόνια, ένα άτομο ξαφνικά συνειδητοποιεί: «Τι; Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερο ρόλο; Ήταν απλά κακό;» Αυτό δημιουργεί ένα τεράστιο, ενδεχομένως αυτοκτονικό κενό επειδή καταρρέει ολόκληρη την κοσμοθεωρία τους. Η εσωτερική τους πίστη κλέβεται εντελώς.

«Τόσο θρησκευτική όσο και εθνική υποχρέωση»

Καθ ‘όλη τη διάρκεια της έρευνας, οι δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν δύσκολες, τρομακτικές και ακατανόητες περιγραφές.

Πώς είναι πιθανό ότι τέτοια φρικιαστικά εγκλήματα κατά των παιδιών να συνεχίζονται εδώ και χρόνια κάτω από τις μύτες όλων, ιδίως τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου;

Εάν οι δράστες έχουν θρησκευτικά κίνητρα, εμπλέκονται σε ειδωλολατρία. Ως εκ τούτου, η έκθεση αυτού του φαινομένου και η αποκάλυψη της αλήθειας αντιπροσωπεύει τόσο θρησκευτική όσο και εθνική υποχρέωση, και όποιος αποτιμά τη θρησκεία πρέπει να απαιτήσει διεξοδική έρευνα.

Τα υποτιθέμενα εγκλήματα που περιγράφηκαν στις μαρτυρίες που συλλέχθηκαν από τους δημοσιογράφους δεν έφτασαν ποτέ στη συζήτηση του δικαστηρίου ή σε διεξοδική έρευνα. Αν και αυτά τα σοβαρά αδικήματα ενδέχεται να μην έχουν συγκεκριμένη νομική διατύπωση, τα υφιστάμενα νομικά πλαίσια – συμπεριλαμβανομένων των καταστατικών εμπορίας ανθρώπων και βιασμών – υποχρεώνουν τις αρχές επιβολής του νόμου να διερευνήσουν τις καταγγελίες σχετικά με το τερατώδες κακό που προκύπτει από την περιγραφή.

Ο Orit Sulitzeanu, Διευθύνων Σύμβουλος της Ένωσης Κέντρων Κρίσεων Βιασμού στο Ισραήλ, δήλωσε: «Τα τελευταία χρόνια, η ένωση μας έχει λάβει έρευνες σχετικά με την τελετουργική σεξουαλική κακοποίηση. Αυτές οι παραβιάσεις εμφανίζονται συνήθως σε κλειστές κοινότητες υπό το πρόσχημα της θρησκευτικής τελετής. Αναμφισβήτητα, η συνωμοσία της σιωπής μέσα στη θρησκευτική κοινωνία συχνά εμποδίζει την έκθεση σε σοβαρές περιπτώσεις εκμετάλλευσης και κατάχρησης, καθιστώντας σημαντικά σημαντικό να φέρουμε αυτές τις παραβιάσεις στο φως, δίνοντας τον λόγο σε αυτό που συμβαίνει, επιτρέποντας στα θύματα να απελευθερώσουν τα μυστικά τους».

zougla.gr

Ακολουθήστε το newplanet09.gr στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.