Στη χώρα του Κανένα…Στάθης Σταυρόπουλος

Στη χώρα του Κανένα

Ο φοβερός και τρομερός Κανένας τους νικάει όλους! Είναι ο Κουταλιανός της πολιτικής μας σκηνής. Και είναι ταυτοχρόνως η ντροπή του πολιτικού μας συστήματος που μπορεί να δημιουργεί τέτοιο κενό.

«Η φύση αποστρέφεται το κενό», έλεγε ο Αριστοτέλης και το πολιτικό κενό το καλύπτει ο Κανένας.

Ο Κανένας έχει γίνει ο “πολλά αναμένος ελθείν” και “βαλείν μάχαιραν” σε όσα μας βασανίζουν, σε όσα μας έχουν προδώσει και μας απογοητεύουν.

Ο Κανένας είναι ο εκλεκτός που θα μπορέσει να θεραπεύσει και να ανατρέψει όλα όσα κάνουν τον καθένα από μας έναν μικρό κανένα της καθημερινότητας.

Έναν ασήμαντο, συχνά κυνηγημένο, που δεν τον ακούει κανείς και τον λεηλατούν όσοι μπορούν.

Κι έτσι, συχνά, ο μικρός καθημερινός κανένας ονειρεύεται τον ερχομό του μεγάλου Κανένα — που στην πραγματικότητα ξέρει πως ούτε αυτός θα έρθει, και, πως αν έρθει, πιθανόν να είναι σαν τους άλλους, καθώς συχνά συνέβη στο παρελθόν. Άλλωστε, ο κάθε μικρός κανένας φαντάζεται τον μεγάλο Κανένα με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Ο Κανένας, για όσα συμβαίνουν, εκφράζει την αποστροφή μας· αλλά ο Κανένας, ως ελπίδα, εκφράζει πολύ διαφορετικά πράγματα. Ο Κανένας ορίζεται από όσα έχουν γίνει, αλλά γίνεται πολύ διαφορετικός και πολυπρόσωπος για όσα πρέπει να γίνουν.

Με έναν λόγο ο μεγάλος Κανένας είναι μία εύκολη λύση για τον κάθε μικρό κανένα που έτσι δεν μαθαίνει στο βάσανο της επιλογής και της υποστήριξης της επιλογής του.

Από την άλλη πλευρά ο κάθε μικρός κανένας έχει φάει τόσες καρπαζιές κι έχει

πάθει τόσες νίλες από τους Ουτιδανούς που κατά καιρούς τον έχουν κυβερνήσει που είναι λογικό με τον τρόπο του να περιορίζεται στην αποστροφή και να εναποθέτει τις ελπίδες του σε μία αναμονή που ίσως να κάνει το θαύμα της.

Υπ’ αυτήν την έννοια η αποχή είναι μία δήλωση και μία πράξη αποδοκιμασίας του τρόπου που λειτουργεί η δημοκρατία, καθώς γίνεται όλο και πιο ολιχαργική, όλο και πιο  απρόσωπη.

Ταυτοχρόνως όμως ο Κανένας είναι και μία χρυσή εφεδρεία των Ουτιδανών, διότι

αποτελεί κίνδυνο για το πολιτικό σύστημα μόνο στα γκάλοπ, ενώ στις εκλογές το κενό του Κανένα

σπεύδουν να γεμίσουν οι Ουτιδανοί.

Εν τέλει, ο Κανένας δεν είναι κίνδυνος για τους Ουτιδανούς. Είναι απλώς μια προειδοποίηση.

Είναι για τον κάθε μικρό κανένα, ο Κανένας είναι ένας Μεσίας που δεν έρχεται

ποτέ, μια εύκολη προσδοκία, μια αποφυγή της ίδιας του της αποστροφής.

Κι έτσι ο Κανένας είναι ο Κουταλιανός σε ένα θέατρο σκιών, ενώ στην πραγματική

μας ζωή ο Κανένας υπάρχει μόνον όταν ο καθένας από μας είναι ένας μικρός κανένας

και το ανέχεται…

Militaire News

Ακολουθήστε το newplanet09.gr στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.